هرچند شاید مخاطبان محترم گنبد افلاک منتظر ادامه مقالات استحاله ای خاموش ،خطر فراسوی انقلاب باشند ؛اما وقتی برادر بزرگوارم جناب آقای مهندس حق وردی مدیر وبلاگ ارزشی مجاهد مجازی در کامنتی که گذاشتند سوالی را مطرح نمودند که به نظرم هر بلاگری قبل از ایجاد وبلاگ خود و در زمان نوشتن و پرداختن به مطالب و سوژه های وبلاگش باید به آن اندیشیده باشد ،به رغم آماده بودن قسمت دوم مقاله استحاله ای خاموش ،تصمیم گرفتم این پست را به این مطلب اختصاص دهم و امیدوارم شما خواننده عزیزی که در حوزه وبلاگ نویسی فعالیت دارید در این بحث مشارکت نمایید
ایشان نوشتند : هر چند که مخاطب عام معمولا حوصله نمی کند مطالب تحلیلی و طولانی را پیگیری کند اما از یک سو به نظر میرسد بلاگران مذهبی کم کم دارند از آن عام نویسی فاصله گرفته و به مسائل تخصصی و تحلیلی و محتوایی می پردازند امری که می تواند به تولید محتوا ارزشی کمک فراوان کند و شاید بلاگر ها ارزشی موظفند هم نقش بلاگری خود را ادا کنند و هم جای سایت ها و منابع تولید فکر که این از سویی خوب و از سویی خوب نیست.از این بابت که بخشی از مخاطب عام را از دست می دهیم. مخاطبان که می توان بر آنها تاثیر گذاشت نمی دانم نظر شما چیست؟خاص نویسی ولی مخاطب کمتر در عین حال کیفی تر یا عام نویسی و مخاطب بیشتر در عین حال کاستن از مطالب تحلیلی
براستی (پوپولیسم1) عوام نویسی وبلاگی یا تخصصی نویسی وبلاگی کدامیک و چرا؟
برای پاسخ به این مهم ، باید سوالاتی دیگر را مطرح نمود و جواب داد : آیا وبلاگ رسانه هست و یا نیست؟
علت توجه ویژه به مقوله وبلاگ و وبلاگ نویسی چیست؟ حرف زدن و امکان ابراز عقیده شخصی؟
اصالت با وبلاگ است یا وبلاگ نویس؟ یا با محتوا و اندیشه ای که در قالب مکتوب ارائه می شود ؟ آن چه وبلاگ نویسی را مهم و ارزشمند می کند ارزش و تقدس قلم و اندیشه است. همه ما حرف می زنیم و این حرف زدنها معمولا معطوف به مسائل روزمره است ،همه ما فکر می کنیم و این فکر کردن معمولا معطوف به چاره جویی برای مسائل و مشکلات روزمره زندگی است ،اما همه ما نمی نویسیم یعنی آنچه می اندیشیم و به نظرمان اهمیت دارد بر روی کاغذ مکتوب نمی کنیم. برای همین حرف زدنمان و فکر کردنمان در همان حد سحطی خودش باقی می ماند. نوشتن آدم را مجبور به فکر کردن می کند و آرام آرام دقت و بصیرت فرد را بالا می برد. عادت به نوشتن عادت به خواندن را هم به همراه می آورد و بالا رفتن سطح اطلاعات فرد، احتمال دست یافتن به مفاهیم سطح بالاتر را زیاد می کند. آدم هایی که فبل از بوجود آمدن این پدیده رابطه ای با کاغذ و قلم نداشتند برای ابراز وجود و نشان دادن خودشان هم که شده مجبور به نوشتن شدند. این نوشتن از همه ی چیزهایی شروع شد که در اطرافشان می گذشت و بعد از گذشت چند ماه همگی دریافتند که چقدر فکر نمی کنند! تب هجوم به سمت این ابزار و بعد تعطیلی تعداد زیادی از این صفحات ، شکست خوردن آن هایی را نشان می دهد که نتوانستند فکر کردن بیاموزند. آن هایی که ماندند کم کم آموختند که حلقه گم شده حرف زدن و فکر کردنشان «نوشتن» است. علت توجه ویژه به مقوله وبلاگ و وبلاگ نویسی یقینا فقط «نوشتن» است و نوشتن یعنی آماده و عرضه کردن محصول فکری خود برای دیگران در قالبی که بتواند مفهوم را منتقل کند به صورت مکتوب.
در پوپولیسم وبلاگی با دو جریان روبرو هستیم پوپولیسم مثبت و پوپولیسم منفی،در پوپولیسم منفی وبلاگی نویسنده برای جلب نظر خواننده هایش ( افزایش میزان کامنت گذاران ) و همچنین برای افزایش آمار وبلاگش و متعاقبا مشهور شدن وبلاگش رو به سمت مسائل جذاب عامه پسند می آورد و در تیترها و نوشته هایش و در درج تصاویر در وبلاگش بیشتر عوام گرا میشود تا نخبه گرا ! برای همین بیشتر وبلاگها احساسی هستند یا از سوز عشق و جفای معشوق می نویسند همراه با عکس قلب شکسته یا لینک دانلود فلان ترانه پاپ یا عکس هنرپیشه بالیوود و هالیوود را می گذارند و.... در پوپولیسم وبلاگی مثبت که بیشتر آن را در بلاگرهای مذهبی می بینیم نویسنده عین یک متن مذهبی ،حدیث و روایت یا تفسیر را می آورد گویی شما با صفحه ای از یک کتاب روبرو هستید که قصد افزایش اطلاعات مذهبی شما را دارد ؛هرچند در اینجا هدف نویسنده افزایش میزان کامنت گذاران نیست اما با مذهبی نویسی که در آن فکر و اندیشه مخاطب را به تامل و تفکر وامی دارد فاصله زیادی است در برابر پوپولیسم ، تخصصی نویسی هست که در آن نویسنده با توجه به توانایی شخصی اش در یک حیطه تخصصی، سعی بر تولید محتوای مفید و کارامد میکند، که میتواند شامل حوزه های مختلف اعم ازمذهبی _فرهنگی، آی تی، پزشکی، سیاسی،علوم تربیتی ، جامعه شناسی ، اقتصادی، خاطره نویسی، داستان نویسی، طنز نویسی، مینی مال و …… شود که یا فرد در این حوزه ها تحصیلات آکادمیک داشته یا با داشتن این تحصیلات در رشته های دیگر در این حوزه ها مطالعات مستمر و تحقیق داشته و استعداد نویسندگی خود را در جهت تولید فکر و اندیشه به کار می گیرد و نگاه رسانه ای به وبلاگ دارد. در این میان عده ای از صاحبان وبلاگها هم هستند که علی الظاهر وبلاگشان شخصی است و دست نوشته هایشان را در آن می نویسند پوپولیست نیستند به سمت مسائل عامه پسند رو نیاورده ،گاه نوشته هایشان تخصصی است چه در موضوعات فرهنگی ،اجتماعی و مذهبی و در سایر پستهایشان نوشته ها آنقدر پخته و پرداخت شده است که هم با مخاطب عام ارتباط برقرار می کند و هم برای دقایقی او را به تامل وامی دارد .
نظر شما چیست ؟ آیا خاص نویسی ولی مخاطب کمتر در عین حال کیفی تر یا عام نویسی و مخاطب بیشتر در عین حال کاستن از مطالب تحلیلی؟؟ آیا عام نویسی می تواند بر مخاطب تاثیرگذار باشد؟ یا نیازمند مطالب محتوایی تحلیلی هستیم تا مخاطب را به تامل واداریم ؟ کدامیک و چرا؟
1: پوپولیسم از واژه لاتین popularis یا populus به معنای توده مردم یا عامه گرفته شده می توان آن را عوام گرایی ، مردم باوری ، مکتب مردمی ترجمه کرد. نظریه پوپولیسم بر آرای هربرت شیلر و بر این فرض استوار است که عامه مردم را افرادی ناآگاه ، منفعل و ضعیف می پندارد . از نظر تاریخی پوپولیسم برای اولین بار در دهه 1870 میلادی به عنوان یک جنبش اجتماعی در بین روشنفکران روسیه موسوم به ناردونیک ها (دوستان مردم) پدید آمد این جنبش که از حمایت دهقانان خرده پای این کشور پدید آمد برای به دست آوردن دو هدف سیاسی بارز یعنی آزادی سیاسی برای توده مردم و گسترش مالکیت خصوصی بر روی زمین مبارزه می کرد