برای بعضی از ما ، مدیریت زمان ، بهره وری مفید از وقت معنا و مفهومی ندارد ، روزمان شب بشود و شبمان روز برایمان کافی است حالا دیگر چقدر از ساعاتی که گذرانده ایم استفاده مفید کرده ایم ، مهم نیست. روزی که اعلام شده بود آخرین فرصت تحویل فرم اطلاعات اقتصادی خانوار هست (و البته میدانید که چند روز دیگر تمدید شد ) در تمام نقاط کشور شاهد صفهای طولانی از زنان و مردان نسبتا جوان و گاه میانسالی بودیم که به طور متوسط هفت، هشت ساعت را در این صفها گذراندند ، و البته این حضور دقیقه نودی را در زمانهایی دیگر نیز شاهد بوده ایم توزیع کالا برگ ،دادن رای در روز انتخابات و ... را می توان ذکر کرد و جالب آنکه در گفتگو با آنان از خسته شدن به خاطر ایستادن در صفهای طولانی و نرسیدن به کار و زندگیشان و مدیریت ناکار آمد ! اظهار ناراحتی می کردند و آنهایی که با انصاف بودند خودشان را برای عدم مراجعه در تاریخ تعیین شده مقصر می دانستند؛ به نظر می رسد بتوان عدم الگو دهی مناسب برای استفاده بهینه از زمان توسط خانواده و سیستم آموزشی و نیز بی نظم بودن خود افراد را از عوامل مهم این فرهنگ ناپسند برشمرد البته با توجه به اهمیتی که دین اسلام برای نظم و بیهوده نگذراندن اوقات ، قائل است می توان دور بودن حداقل این عادت ناپسند را از وضع مطلوب آموزه های اسلامی در جامعه ای که خود را اسلامی می داند دانست و بر آن تاسف خورد. جدای از بحث شخصی این مهم ،توجه ناکافی به اهمیت استفاده مفید از زمان ابعاد دیگری نیز دارد به عنوان مثال توجه ناکافی به استفاده بهینه از ساعات کار می تواند باعث کاهش راندمان سازمانها و موسسات تولیدی گردد که در نهایت موجب ضررهای اقتصادی – اجتماعی گردیده ، رشد و پشیرفت صنعت کشور را کند نماید که مسلما پرداختن به آن فرصتی دیگر را می طلبد . گرچه در نظر بعضی از دوستان این امر در مشکلات امروز شاید جزیی به نظر برسد و به قول این عزیزان باید از مشکلات بزرگ و کلی شروع کنیم اما این گفته ضرب المثل سنگ بزرگ نشانه نزدنه ! را در نظر تداعی می کند ، زیرا کمر همت بستن به حل این مشکلات به ظاهر جزیی ما را به این باور می رساند که می توان هم مشکلات را حل کرد و هم عادتهای ناپسند فردی و اجتماعی را برطرف نمود.