السلام عليك يا اباعبدالله

سلام. دلم گرفته است، آسمان در گلويم زندانيست، دلم از مژه‌هايم جاريست، و چشمهايم در لحظه تاريخ، بي تو باريده است.
درمن، تمام بتهاي تاريخ شکسته است، هر چند بت‌پرستان مدرن هر لحظه بتي را علم مي‌کنند .
دلم، اين" حسين آباد"، ديريست که بهانه تو را مي‌گيرد و نامت را عاشق شده است. دلم براي تو تنگ شده است، نه از آن جهت که دردي دارم، بلکه بدان علت که بي دردي جهان، جواني‌ام را پير مي کند.
جهان دوباره نام تو را ميطلبد و کربلايت را، تا سربريده‌ات منزل به منزل خدا را نازل کند، و آينه در آينه نفست پژواک شود.

كاش حسيني واقعي شويم و حسين الگوي واقعي همه ما شود....

با مطلبي به مناسبت محرم الحرام به روز هستم.....

يا علي