بنام هستي بخش عالم گيتي

چه قانون عجيبي

چه ارمغان نجيبي

و چه سرنوشت تلخ و غريبي

که هر بار ستاره هاي زندگي ات را

با دستهاي خود

راهي آسمان پر ستاره ي اميد کني

و خود در تنهايي و سکوت

با چشمهايي خيس از غرور

پيوند ستاره ها را به نظاره بنشيني

و خموش و بي صدا

به شادي ستاره هاي از تو گشته جدا

دل خوش کني

و باز هم تو بماني و تنهايي و دوري

و باز هم تو بماني و

يک عمر صبوري
با سلام وخسته نباشيد من آپم پيشم بيا وبا نظرات خوبت خوشحالم کن
ضمنا روز ارتباطات هم مبارکت باد
يعقوبي