برادر بزرگوارم جناب آقاي مهندس حق وردي خوشحالم از اينکه سوال مهمي را مطرح کرديد که هر بلاگري قبل از ايجاد وبلاگ خود و در زمان نوشتن و پرداختن به مطالب و سوژه هاي وبلاگش بايد به آن انديشيده باشد ، براستي (پوپوليسم) عوام نويسي وبلاگي يا تخصصي نويسي وبلاگي کداميک و چرا؟ براي پاسخ به اين مهم ، بايد سوالاتي ديگر را مطرح نمود و جواب داد : آيا وبلاگ مي تواند رسانه باشد؟ علت توجه ويژه به مقوله وبلاگ و وبلاگ نويسي چيست؟ حرف زدن و امکان ابراز عقيده شخصي؟اصالت با وبلاگ است يا وبلاگ نويس؟ يا با محتوا و انديشه اي که در قالب مکتوب ارائه مي شود ؟ آن چه وبلاگ نويسي را مهم و ارزشمند مي کند ارزش و تقدس قلم و انديشه است. همه ما حرف مي زنيم و اين حرف زدنها معمولا معطوف به مسائل روزمره است ،همه ما فکر مي کنيم و اين فکر کردن معمولا معطوف به چاره جويي براي مسائل و مشکلات روزمره زندگي است دغدغه خرج و برج و ... اما همه ما نمي نويسيم يعني آنچه مي انديشيم و به نظرمان اهميت دارد بر روي کاغذ مکتوب نمي کنيم. براي همين حرف زدنمان و فکر کردنمان در همان حد سحطي خودش باقي مي ماند. نوشتن آدم را مجبور به فکر کردن مي کند و آرام آرام دقت و بصيرت فرد را بالا مي برد. عادت به نوشتن عادت به خواندن را هم به همراه مي آورد و بالا رفتن سطح اطلاعات فرد، احتمال دست يافتن به مفاهيم سطح بالاتر را زياد مي کند. آدم هايي که فبل از بوجود آمدن اين پديده رابطه اي با کاغذ و قلم نداشتند براي ابراز وجود و نشان دادن خودشان هم که شده مجبور به نوشتن شدند. اين نوشتن از همه ي چيزهايي شروع شد که در اطرافشان مي گذشت و بعد از گذشت چند ماه همگي دريافتند که چقدر فکر نمي کنند! تب هجوم به سمت اين ابزار و بعد تعطيلي تعداد زيادي از اين صفحات ، شکست خوردن آن هايي را نشان مي دهد که نتوانستند فکر کردن بياموزند. آن هايي که ماندند کم کم آموختند که حلقه گم شده حرف زدن و فکر کردنشان «نوشتن» است. علت توجه ويژه به مقوله وبلاگ و وبلاگ نويسي يقينا فقط «نوشتن» است و نوشتن يعني آماده و عرضه کردن محصول فکري خود براي ديگران در قالبي که بتواند مفهوم را منتقل کند به صورت مکتوب. در پوپوليسم وبلاگي نويسنده براي جلب نظر خواننده هايش ( افزايش ميزان کامنت گذاران ) و همچنين براي افزايش آمار وبلاگش و متعاقبا مشهور شدن بلاگش رو به سمت مسائل جذاب عامه پسند مي آورد و در تيترها و نوشته هايش و در درج تصاوير در بلاگش بيشتر عوام گرا ميشود تا نخبه گرا ! براي همين بيشتر وبلاگها احساسي هستند يا از سوز عشق و جفاي معشوق مي نويسد همراه با عکس قلب شکسته يا لينک دانلود فلان ترانه پاپ يا عکس هنرپيشه باليوود و هاليوود را مي گذارد در برابر تخصصي نويسي که در آن نويسنده با توجه به توانايي شخصي اش در يک حيطه تخصصي، سعي بر توليد محتواي مفيد و کارامد ميکند، اين کارامدي مطلب خود چند شاخص دارد، ازجمله رعايت استاندارد هاي نويسندگي، رعايت بي طرفي، ذکر منابع و ماخذ مطلب، روان بودن مطلب، علمي و تخصصي بودن مطلب و پارسي نويسي بجا و درست مطلب و … ميتواند شامل حوزه هاي مختلف اعم ازمذهبي _فرهنگي، آي تي، پزشکي، سياسي،علوم تربيتي ، جامعه شناسي ، اقتصادي، خاطره نويسي، داستان نويسي، طنز نويسي، ميني مال و …… شود که يا فرد در اين حوزه ها تحصيلات آکادميک داشته يا با داشتن اين تحصيلات در رشته هاي ديگر در اين حوزه ها مطالعات مستمر و تحقيق داشته و استعداد نويسندگي خود را در جهت توليد فکر و انديشه به کار مي گيرد و نگاه رسانه اي به وبلاگ دارد. اما به شخصه اعتقاد دارم حد بينابيني را نيز مي توان انتخاب کرد يعني بدون نظر پوپوليستي مطلبي غيرتخصصي هم نوشت و مطلبي شخصي نيز در وبلاگ قرار داد مثلا يه سياسي نويس در مناسبت هاي مذهبي - ملي نيز مي تواند مطلبي بر خلاف خط مشي وبلاگ خويش بنويسد و البته دراين باره مطلب و نظر طولاني است