جناب اميرحسن سلام عليكم
ايكاش شما هم از آزادي بيان خود استفاده مي كرديد و در مورد پست بهانه اي آشنا هم نظر مي داديد.
معلوم است منظور كامنت مرا كامل نگرفته ايد.
عزيز حساسيت كلمه اي است نا مناسب براي تو ضيح رفتارهاي عام و اجتماعي كه متاسفانه به اشتباه دوستان استفاده مي كنند . مثلا شما به دكتر مراجعه مي كنيد و مي گوئيد به مصرف گوجه فرنگي حساسيت دارم ! دكتر راهنمايي مي كند كه چه چيزهايي مصرف كنيد و با مصرف نكنيد ! چون بعضي چيزهاي ديگر هم ممكن است شما مصرف كنيد همان عارضه را ايجاد كند. حساسيت درمان پذير نيست اثر آن كم مي شود ولي هيچگاه درمان پيدا نمي كند مثال من براي شما از زخم شيميايي بود آن هم همانطور است افت و خيز دارد ولي درمان ؟ چي ؟ شما بگوئيد ؟
پس جمله شما كه فرموده بوديد (اين است که حساسيت زايي در تک تک افراد جامعه ايجاد شود) نيازي به درمان پيش نمي آيد. جمله ناقصي است با توضيح بالا حساسيت درمان ندارد و همه افراد جامعه به يك چيز حسلسيت ندارند براي همه آنان نمي شود يك نسخه پيچيد و اين را مقام معظم رهبريشايسته فرموده اند ( كار فرهنگي) بعني چيزي كه علاج دارد لا علاج نيست.
در مورد سوال كه آيا تا بحال شيميايي ديده ايد !
كاش اين سوال را نكرده بوديد .
عزيزم هميشه اينگونه فكر كن كه مخاطب شما كه از نوشته هاي شما بهره مي برد به موضوع شما آگاه باشد. از مخاطب سوال به قول خودتان حساسيت زا نكنيد !
باز هم مي گويم ايكاش نپرسيده بوديد !مدبنه گفتي و كردي كبابم .
آره عزيز جهت تسلي وجود محترمتان عرض كنم اگر خداوند قبول كند ! حضور نعمت شيميايي در خدمتشان هستيم ! و جهت ريا عرض كنم كه از سال 64 چندين مطلب تحقيقي و مستند به زبان آلماني براي كارخانجات توليد مواد شيميايي آلما ن و سازمان ملل ارسال كرده ام .
درد بي دردي علاجش آتش است .