تقديم به مهدي فاطمه

سرو خرامان

عمريست که دل در خم گيسوي تو داريم

پيوسته نظر بر رخ نيکوي تو داريم

ما خيل فقيران وخرابات نشينان


چشم کرم و لطف همه سوي تو داريم

تاصبح قيامت که سراز خاک برآريم


دردل هوس وصل مه روي تو داريم

در مسجد ودرصومعه و دير وکليسا

هرجا که رسيديم هياهوي تو داريم

بخرام به طرف چمن اي سرو خرامان

تا ديده بر آن قامت د لجوي تو داريم

اين رنج خماري وغم خانه به د وشي

پيداست کز آ ن نرگس جادوي تو داريم

پيوند وفاداري مابين که چو مجنون

دل در شکن سلسله ي موي تو داريم

گفتي برو اي (خرم)سرگشته از اين کوي

ماخانه کجا غيرسرکوي تو داريم