سلام
ماهيت و واقعيت اعمالي که‏ انسان مرتکب مي‏شود ، به درجه اخلاص انسان ، نيت انسان و پاکي روح انسان‏ بستگي دارد . يک وقت هست که عمل به سوي خدا بالا مي‏رود.« اليه‏ يصعد الکلم الطيب و العمل الصالح يرفعه »و يک وقت هست که‏ عمل انسان بالا نمي‏رود بلکه پايين ميرود.«ان کتاب الفجار لفي سجين ».در روايت هست يک نمازما مي‏خوانيم ما که از عالم غيب خبر نداريم،ولي عالم غيب از اين عالم شهادت ما خيلي وسيع‏ترو منظم‏تر و حسابهايش دقيق‏تراست يک وقت هست که اين نماز ما يک تجسم نوراني‏ پيدا مي‏کند،بالا مي‏رودوپرده‏هاي هفتگانه(هفت حجاب)را پاره مي‏کند. يک وقت هم هست که نماز ما به صورتي است که ملائکه‏اي که مامور بالا بردن هستند ، وقتي که آن را به يک مقام بالاتر عرضه مي‏کنند،آن مقام‏ بالاتر مي‏گويد« لفوه في خرقه »اين رادر يک پارچه‏اي بپيچيد و بکوبيد به سرخواننده‏اش.خيلي نمازها هست که به جاي اينکه بالا برود پايين مي‏رود.در روايت است که انسان گاهي يک عمل خير را به قصد قربت‏ انجام مي‏دهد ، مثلا به قصد قربت و واقعا " قربه الي الله " از يک نفر دستگيري مي‏کند.اين عمل او مي‏شود يک عمل نوراني ودر مقامات بالا جا مي‏گيرد،ولي بعد شيطان وسوسه مي‏کند،با اينکه در حين عمل قصد ريا نداشته و ريا هم نکرده و عملش پاک بوده اما رياي بعد از عمل مي‏کند .
براي اينکه عمل انسان بالا رود بايد قصد انسان بالا رفتن باشد.اين همان است که به آن " قصد قربت " مي‏گوييم. انسان لااقل بايد ايمان به خدا وايمان به آخرت که شرط قصد قربت است داشته باشد که عمل‏ اوبالا برود.وقتي او عمل رابالا نفرستاده،عمل چگونه بالا برود؟!اين‏ درست مثل اين است که کسي سنگي را به طرف پايين انداخته و مي‏گويد چرا سنگ به طرف بالا نمي‏رود؟ سنگ را به طرف بالا نينداخته که بالا برود.اين مقدار(ايمان به خداوايمان به آخرت)شرط اصلي(مقبوليت وبالارفتن عمل)است .
کربلايي 110 مثل هميشه منتظر قدوم مبارک شماست.