سلام دردمند من!
اين سكوت ها و خوش رقصي ها چيز تازه اي نيست. فقط غيرت نداشته ي مدعيان عربيت را رو مي كند! و در اين وانفساي غزه... به ياد مي آورم دست هاي اميدوار و مهربان آن خانم اردني را كه در يكي از سفرهايم به محض اين كه متوجه شد من ايراني هستم مرا تنگ به آغوش كشيد و با هر دستي كه به صورت من مي كشيد مي گفت اميد ما به شما ايراني هاي شيعه است! مگر شما بتوانيد در برابر جنايات اسرائيل كاري بكنيد. غزه، حيفا، بنت جوير و... جغرافياي جنايت اسرائيلند و ما بايد تاريخ آن را زير و رو كنيم و اين همان است كه آن پير و مرادم فرمود: اسرائيل بايد از صحنه ي روزگار محو شود. اين روزها كه همه ي سياسيون براي ورود به مجلس از سر و كول هم بالا مي روند! بايد ديد كدام يك اسرائيل را در يك جغرافيا محدود ميكند و كدام يك آن را به تاريخ مي سپرد... و در اين ميان آن چه بايد محو شود تفكر صهيونيستي است. حتي اگر غير اسرائيلي و غير يهودي باشد.
آه كودكان مظلوم آن چنان داغ هست كه دامن غاصبين را بگيرد و تا ابديت بسوزاند. بكوشيم گرمي اين آه را به لامسه ي از كار افتاده ي بيخبران برسانيم... يا علي